Obecnie istnieją pojedyncze doniesienia naukowe wskazujące na upośledzenie czynności zewnątrzwydzielniczej trzustki
u osób z nadmierną masą ciała. Proces patologiczny, który toczy się w obrębie trzustki wpływa na funkcjonowanie
całego narządu ze względu na spójność funkcjonalną oraz anatomiczną części zewnątrz- oraz wewnątrzwydzielniczej.
Zmniejszona produkcja enzymów trzustkowych prowadzi do upośledzenia procesu trawienia składników odżywczych
i wystąpienia objawów klinicznych w postaci biegunki, dolegliwości bólowych w jamie brzusznej oraz utraty masy ciała.
Niewydolność zewnątrzwydzielnicza trzustki często współistnieje z zaburzeniami w obrębie gospodarki węglowodanowej
i występuje u 50% osób z cukrzycą typu I oraz 30 – 50% z cukrzycą typu II. Cukrzyca powoduje zmiany morfologiczne w trzustce
w postaci atrofi i. Badania wykazały, że pacjenci z cukrzycą charakteryzują się zmniejszoną masą trzustki w porównaniu do osób
zdrowych w populacji. Funkcja zewnątrzwydzielnicza trzustki może być również upośledzona u osób z otyłością, u których
stwierdza się niższe stężenie elastazy-1 w kale niż u osób z prawidłową masą ciała. Nadmierne obciążenie komórek trzustki
trójglicerydami prowadzi do zaburzenia funkcji wewnątrzwydzielniczej, a pośrednio może wpływać również na jej funkcję
zewnątrzwydzielniczą.
